Gigantische lastenverzwaring tuinbouw

Nieuwe Oogst geeft in een uitgebreid artikel een overzicht van de maatregelen aangekondigd op prinsjesdag. Dit brengt een forse lastenverzwaring voor de tuinbouwsector met zich mee.

Naast een voorgestelde “Co2-heffing” per ton Co2 die wordt uitgestoten door een glastuinbouwbedrijf, is er sprake van een uitfasering (lees: afschaffing in stappen) van het verlaagd tuinbouwtarief op gas. Het gevolg is dat de glastuinder-kleinverbruiker met een verbruik tot 170.000 kuub per jaar van 7,9 cent naar 62,8 cent per kuub belasting in 2030 gaat. De grootverbruiker gaat van 8,4 naar 36,2 cent per kuub.

Ook wil de overheid de w(armte)k(racht)k(oppeling)-inputvrijstelling gaan inperken. Dit betekent bij invoering van die maatregel een verdubbeling van deze lasten.

Wageningen rekende uit dat als al deze plannen door de Tweede Kamer komen de lasten in de glastuinbouw oplopen van 24 miljoen in 2018 naar 740 miljoen in 2030! Dit leidt tot een bedrijfsresultaat per vierkante meter van nu € 6,34 naar -/- € 3,98 in 2030.

Er is weinig fantasie voor nodig om uit te rekenen dat er veel glasbouwtuinders noodgedwongen moeten stoppen als de “groene” plannen doorgaan en zij in de rode cijfers komen. Hierdoor komt onze voedselpositie in gevaar. En vergeet ook niet dat gezonder eten en een groene leefomgeving voor de burgers onbetaalbaar wordt. Als agri-notaris krijg ik steeds meer de indruk dat we door alle groene plannen onze economie en onze leefbaarheid (en daarmee bedoel ik ook betaalbaarheid voor elke burger) uiteindelijk om zeep helpen. Dit kan en mag de bedoeling niet zijn. Er zal een balans gevonden moeten worden tussen groen enerzijds en economisch verantwoord anderzijds. Een klus waar niemand zo het antwoord op weet.